*
Kıpırdamamış olmama rağmen kalp atışlarım hızlandı. Uzanmış, küçük toz zerreciklerine bakarken kaç kez uykuya dalıp Aiden'ın kollarında uyunmayı hayal ettiğimi düşündüm. Yüz kez mi yoksa daha fazla mı? Kesinlikle daha fazlaydı.
*
Göğsüme bir acı saplandı. Bu şekilde kollarında olmak canımı acıtıyordu ama pişmanlıktan eser yoktu. Sabahın erken saatlerinin sessizliğinde Aiden'ı unutmanın imkansız olduğunu kabul ettim. Bu saatten sonra ne olursa olsun kalbim ona ait kalacaktı. Bir safkanla bir hayat kurabilirdi ve ben bu adadan sonsuza dek gidebilirdim ama bir önemi yoktu. Bütün olanaksızlıklara ve sağduyuya rağmen Aiden, tenimin içine işlemiş, kendisini kalbimin etrafına sarmış ve kemiklerime gömülmüştü. O benim bir parçamdı ve...
Her şeyim -kalbim ve ruhum- daima ona ait olacaktı.
*
"Seni seviyorum Alex," dedi Caleb. "Sen benim asla istemediğim kız kardeşim gibisin, anlıyor musun?" İçimi parçalayan ateş, kahkahamı böldü.
"Ben de seni seviyorum."
*
Aiden bana, sonsuzluk kadar uzun bir süre baktı. "Öldüğünü... gittiğini sanmıştım Alex. Öldün ve ben... seni öylece tutuyordum, hiçbir şey gelmiyordu elimden. Hayatımda hiç böyle bir acı yaşamadım ben." Sözün gerisini getiremedi. "Annemle babamı kaybettiğim günden beri Alex. Bunu bir daha hissetmek istemiyorum, seninle olmaz."
*
Ben işin aslının öyle olmadığını hep bilecektim.
Aramıza mesafeler de girse, bizi birbirimizden ayrı tutmak için bir düzine yasa da çıkarılsa, asla bir araya gelemeyecek de olsak, bilmeye devam edecektim.
Tanrılar aşkına, onu seviyordum... ona öyle aşıktım ki. Bu asla değişmeyecekti. Emin olmadığım sürüyle şey vardı, hele ki şu anda. Ama bundan emindim işte.
*
"Sandım ki... seni sonsuza dek yitirdiğimi sandım Alex. Gitsen her şeyimi kaybederdim. Sen benim her şeyimsin."
*
Aiden öne eğildi, dudaklarını dudaklarıma sürdü. "Seni seviyorum Alex. Senin için her şeyden vazgeçerim."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder