Merhaba!
Yeni bir yorumla karşınızdayım.
"Seni mutlu edecek şeylerin peşinden koşarsan, geri kalan her şeyi unutursun."
Başlarda Pollyanna'nın teyzesi Polly'e gıcık olduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Pollyanna'ya karşı sert ve sıkıcı bir tutum beslemesi beni gıcık etmedi değil. Ama sonra Polly Teyzenin bu tavrının değiştiğini görüyoruz. Her şey Pollyanna'nın babasının ölümü ve teyzesinin evine taşınması ile başlıyor. Pollyanna'nın babası bir papaz. Babası ölünce bir süre Kadınlar Derneğinde kalmış ama sonra teyzenin yanına taşınıyor ve asıl macera o zaman başlıyor. Babası Pollyanna'ya "mutluluk oyununu" öğretmiş ve Pollyanna bizim en kötü diye nitelendirebileceğimiz durum ve olaylarda bile mutlu olacak bir yan buluyor. Bu tavrından dolayı garip bir çocuk olarak anılsa da herkes zamanla ona alışıyor, onu seviyor ve onun mutluluk oyununa dahil oluyor.
Kitap bana kendimce dersler çıkarmam da yardımcı oldu. Elimizdekilerin kıymetini bilmemiz gerektiğini, beterin beteri olduğunu ve hemen umutsuzluğa kapılmamayı gösterdi. Aslında bunlar hepimizin bildiği şeyler ama Pollyanna bana bir kez daha hatırlattı. Bu küçücük öykü bana çok güzel duygular hissettirdi. Hatta bazı kısımlarda duygulanmadım dersem yalan olur. Özellikle Pollyanna'nın başına gelen acı olay yüreği dağladı dersem yalan söylemiş olmam. Böyle bir şeyin sizin veya sevdiğiniz birinin başına geldiğini düşündüğünüzde insan ister istemez etkileniyor. Ama dediğim gibi Pollyanna en kötü durumlarda bile mutlu olacak bir yan bulduğu için bu "kötü" olayı da güzel bir şekilde atlattı ve sonunda kitaptaki herkes Pollyanna'nın "mutluluk oyunu" sayesinde, sihirli bir değnek gibi mutluluğu yakaladı.
Pollyanna, her nek adar çocuk kitabı gibi görünse de bence öyle değil. Her yaştan insanın okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Çünkü kendimizce çıkaracağımız dersler olacağını düşünüyorum. Kendi adıma umutsuzluğa düştüğüm her an aklıma Pollyanna gelecek. Ve bu bana vazgeçmemem gerektiğini hatırlatacak. Ve son olarak elimizdekilerin kıymetini bilmeliyiz arkadaşlar. Bu kitap bana bunu bir kez daha hatırlattı. Arkadya Yayınlarına bizi bu kitapla buluşturduğu için teşekkürler. Ayrıca kitabın baskısına bayıldım! Kapağı, cildi kadifeden. Ve bu sürekli dokunma eylemi içerisinde olmanıza neden oluyor. Eğer sizi çocukluğunuza götürecek aynı zamanda geriye fırlatılmış düşüncelerinizi yeniden gün yüzünü çıkartacak ve size farkındalık kazandıracak bir kitap arıyorsanız Pollyanna'ya bir şans verebilirsiniz. (=