| Asude, benim severek okuduğum ve her kitabında kendini geliştiren bir yazar. Özellikle Ateşle Oynama kitabında kendini oldukça geliştirdiğini düşünüyorum. Hikaye küçük yaşlarda tanışmış iki çocuğun aradan 22 yıl geçtikten sonra tekrar karşılaşması ile başlıyor. Tabi işin içinde bir suç, bir kaçma kovalama macerası da var. Başlarda Engin'e sinir olsam da, -arkasından az hödük demedim!- Affet! Sonrasında Hare'nin aşkıyla öyle bir hale geldi ki.. Yanıp tutuştu, deli divane oldu adeta.. Özellikle Hare'ye yaptığı itiraftan sonra gönlümü çeldi. Engin'e bir noktada kızdım. O da Hare'yi annesine karşı ezdimesiydi. Yani kızı koruyup kollamasını, savunmasını isterdim. Engin'in annesi de az şirret değil, canım! Hare yine iyi dayandı. Neyse ki Engin Efendi sonunda doğru yolu buldu. Hare ve Sare'yi ise böyle bağrıma basmak istiyorum. Hare'nin kardeşinin geleceği için kendi hayallerinden vazgeçmesi çok dokundu bana. Yüce gönüllü bir kardeş ilan ettim kendisini.. Birbirlerine "Sarelle" ve "Kelebek" diye hitap etmeleri ise çok güzeldi. İki kardeşin aralarındaki bağ çok özel ve güzeldi. (Hare'nin dans yeteneğini ie hayran hayran okudum.) Gelelim hikayedeki en sevdiğim karaktere. Doğu! Başta kendisine de hödük falan dedim ama sonradan kendini bir sevdirdi ki.. Görmeniz lazım. Sare'ye dokunacak bir elin, saçının teline zarar verecek herhangi birine dünyayı dar edecek kadar kendini Sare'de kaybeder bir halde buldu. Ben böyle başlarda hödük olup sonraları aşklarından deli divane olan karakterleri seviyorum. Engin ve Doğu da onlardan biri.. Çiftlerin aralarındaki atışmalar ise tam seyirlikti.. Okurken o kadar keyif aldım ki.. Kitabın dili de oldukça akıcıydı ki bir oturuşta 200 sayfayı devirmişim. -Güya 100 sayfa okuyacaktım.- 😂 Sonuç olarak her bir satırından keyif aldığım arada sinirlenip hüzünlendiğim ama çokça sevdiğim bir kitap oldu Ateşle Oynama.. Şimdi sırada Sezin var. Deli gibi merak etmemek elde değil.. 😍 |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder