Hayatın Kıyısında || Yorum


Üzgünüm.
Mutsuzum.
Kırgınım.
Kızgınım.

Kızgınım çünkü Theo'nun ailesine ve arkadaşlarına ağzının payını vermek istiyorum. 
Üzgünüm çünkü yardım çığlığının duyulmamasına, değer görmemesine, sevilmemesine.. "Kimse beni özlemeyecek, sevmeyecek" düşünceleri içerisinde olmasına...Yalnız kalmasına ve çareyi her şeyi sonlandırmakla bitirmesine.. Kendimi arada kalmış gibi hissediyorum. Bu kitabı hem sevip hem de nefret ediyormuşum gibi hissediyorum. Finch'i zaman zaman bağrıma basıp zaman zaman da pataklamak istediğim zamanlar oldu. Ama en çok yardım eli uzatmak istedim. Aynı şekilde Violet içinde.. Aslında tek bir sözün, tek bir dokunuşun, tek bir sevgi belirtisinin insan hayatında ne kadar önemli olduğunu gösteriyor yazar bize.

Kurgu ağır bir tempoda ilerlese de vermek istediği mesajlara ve duyguları yoğun bir şekilde hissettirmesi yönüyle beni sarstığını söyleyebilirim.

Etrafımızda ne kadar yardım çığlığı atan ama bir destek göremeyen vardır değil mi? Farkında değiliz ya da olmak istemiyoruz.. Boğazımda bir yumru ile bitirdim kitabı. Theodore Finch her ne kadar önemsiz biri olduğunu düşünse de okuyan bir çok kişi tarafından hatırlanacaktır. Belki de umut olacaktır. Kim bilir? 
Son olarak yazarak bir çift sözüm var. Kalbimi böylesine kırdığın ve karakterlere böylesine bağladığın için teşekkürler.. 😢

Pinterest shareGoogle Plus share

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

BLOG DESIGN BY BİR OTAKUNUN DÜNYASI