Gece ile Şafak ~ Yorum

Okuduğum ilk Fatma Erdek kitabıydı ve bu kitap ile son olmayacağı kesinleşti. Hani boğazınızda bir yumru hissi olur ya şu an aynen bu durumdayım. Yazarın kalemiyle ilk kez tanışacağım için tereddütlüydüm ve fazla bir beklentim yoktu ama beni oldukça şaşırttı. Her ne kadar kızdığım, çileden çıktığım karakterler ve olaylar olmuş olsa da Gece ile Şafak'ın hikayesi çok güzeldi. Yazarın insanın yüreğine dokunan bir kalemi var. Gece ile Şafak unutamayacağım karakterler arasında yerini aldı. 

Kitapta her karakterin kendi hikayesi var ve her biri de insanın yüreğine dokunuyor. Başta kızdığınız karaktere sonra kıyamıyorsunuz. Ya da tam tersi bir durumla karşı karşıya kalıyorsunuz. Turgut karakterine okurken o kadar çok kızdım ki.. Ama sonra hikayesini okuyunca onun için üzülmedim dersem yalan olur. Ama yine de bu onu haklı çıkarmıyor. Yaptıklarının affedilir bir yanı yok. Ama insan hüzünleniyor işte, be.. =(

Onu, o olduğu için seviyordu. Ona bir gecede aşık olmuştu. Ona her gece yeniden aşık oluyordu.

Ceylan... Bir erkek uğruna hayallerinden, ideallerinden vazgeçti. Bu konuda ona çok kızdım aslında ama sonra ortada Ceylan'ın Turgut'a duyduğu saf ve masum aşk var. Söz konusu aşk olunca insanın gözü hiç bir şeyi görmüyor işte. Her ne kadar kızmış olduğumu söylesem de kıyamıyorum. O sadece çok sevdi. Ceylan, Turgut için üniversite hayallerinden vazgeçecek kadar çok sevdi onu ama bedeli çok ağır oldu. Turgut da istemezdi böyle olmasını ama olacakları engelleyemedi işte. Keşke engelleseydi. Ceylan'ı bu bataklıktan kurtarabilseydi keşke.. 

Gece ile Şafak bitirdi beni, yerle bir etti.  Onların hikayesi, aşkları ve mücadelesi öyle güzeldi ki.. Daha küçücük bir çocukken sevdalıydılar birbirlerine ve aşkları üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin tazeliğini korudu. İlk gün ki gibi birbirlerine aittiler. Onları bu kadar sevmemin nedeni de bu... Gece'nin kitabın sonunda yaptığı bir hareket beni kızdırdı. Şafak'ı öylece bir başına bırakması ve ona yokluğuyla bir cehennem azabı yaşatmasını sevmedim. Zor şeyler yaşadınız. Tam birbirinizi bulmuşken vazgeçmek ne demek! En azından bu geçici ayrılık fazla uzun sürmedi de Gece'nin aklı başına geldi ve aşkına sahip çıktı, aşkının peşinden gitti. Ve Şafak onu beklemekten, onu sevmekten hiç vazgeçmedi..

Kitabın kapak resmi içerik ile öyle uyumlu ki çok sevdim. Böyle bütünleşmiş gibiler sanki.. Ve kitap boyunca redaksiyon açısından bir kaç tane hata gözüme çarptı ama onun dışında gözüme takılan yoktu. Editör, kitap için ince eleyip sık dokumuş ve sıkı bir okuyucu en çok redaksiyon açısından fazla kusuru olmayan kitapları sever. Bunu neden açıklama gereği duydum bilmiyorum ama her neyse.. (Boş verin!) 

Karanlıkta bile gören gözdü yürek. Bir kez bağlandığında, iz sürüyordu.

Kitabın konusundan bahsetmeyi unuttum. (Neyse, çaktırmayın!) Gece ve Şafak, ikisi de polis. Ama birbirlerinin polis olduklarından haberleri yok ve Gece görevi gereği bir assolist. Şafak ise onun koruması. Gece olaya bir görev olarak baksa da bu görev onu adım adım geçmişe götürüyor ve intikam planları kurmasına neden oluyor.  Ve Gece geçmişinin, acılarının intikamını alıyor. Ve bu süreçte Şafak onu hiç yalnız bırakmıyor. Yani kısacası hikaye intikam üzerine kurulu. Aksiyon ve aşkı bir arada bulabileceğiniz, insanın yüreğine dokunan bir kurgusu ve anlatımı var. Kitabın kalınlığı gözünüzü korkutmasın. Başladınız mı bitirmeden bırakamıyorsunuz. Akıp gidiyor sayfalar, sizi sıkmıyor. Adeta içine çekiyor ve sizi kitaptaki dünyaya sürüklüyor. Daha önce Fatma Erdek kitabı okuduysanız bu kitabını da edinin ve okumaya başlayın. Seveceğinizi düşünüyorum. (=